La sonrisa es tu mejor rasgo.

"Sonríe cuando estés triste, porque más vale una triste sonrisa que la tristeza de no volver a sonreir"

miércoles, 9 de octubre de 2013

Gofins.

La historia de mi vida no ha sido fácil, he estado mucho tiempo con gente con la que no acababa de hacerme. Ahora después de varios años es cuando me doy cuenta de que aunque nadie me dieran a elegir fue la opción correcta. Ahora es cuando me doy cuenta de que la gente con la que estaba se daba cuenta de que yo estaría más agusto con otra gente; pero aún así me aceptaron y me trataron como una mas aunque yo no tenía nada de relación con ellas. Me metí en medio de gente con la que no compartía nada, era una relación de una hora a la semana y gracias a los Júniors. Si no nunca habría pertenecido al grupo.
Hoy he preguntado para hacer una redacción sobre algún episodio de mi vida y me han sorprendido con esta historia:
 "Aquell dia va ser molt estrany pues vaig entrar i hem vaig veure obligada a estar dins d'un grup on no coneixia a ninguna. Hem duia millor amb altres pero ja estava tot desidit tenia que permaneixer amb elles. Poc a poc vaig anant descubrint que no eren tan mala gent com imaginava i vaig comensar a agafar confiança i per fi hem sentia agust amb elles en especial amb una, Celest. Esta clar que tot no dura per a sempre, molta gent s'ho ha deixat i més gent que s'ho deixarà poc a poc. Pero, tots els bons moment les experiencies i sobretot les baralles.. això, amics, això sempre ho tindre present. I ara, ja son sis anys junt a elles, mitja vida es pot dir. I si, tenen defectes, com totes les persones però elles, elles son especials per a mi."
No estoy de acuerdo en un único punto "Poc a poc vaig anant descubrint que no eren tan mala gent com imaginava" nunca he pensado que fueran mala gente, todo lo contrario, pero como en todos los sitios siempre tienes más afinidad con unas personas y en esta historia no coincidió con la gente con la que estaba en el grupo.